من حدودا یکسالی هست که عروسی کردم.
خانواده ما خانواده سرمایه داری هستند و خانواده همسرم سطح متوسط.
من برای عقد و عروسی با همسرم خیلی کنار اومدم و تو هزینه های عروسی بهش فشار نیاوردم.
تالار نگرفتیم و در منزل پدرم که حیاط بزرگ و شیکی داشت با هزینه خودم گل ارایی کردیم و عروسی برگزار کردیم.
عکاس و ارایشگاه هم سراغ نوع متوسطش رفتیم که هزینه زیاد برامون برنداره.
سرویس طلا نگرفتم چون برام مهم نبود و گفتم بعدا میشه خرید.
لباس عروس رو به جای اینکه بخرم با قیمت پایین اجاره کردم..
خلاصه به خاطر همسرم از همه چی زدم..
الان یکسال گذشته خیلی پشیمونم..
اونقدر که حتی دوست ندارم به عکس و فیلم عروسیمون نگاه کنم.. حتی نرفتم البوم عکسهامون رو سفارش بدم..
از اینکه مطابق میل خودم برای عروسیم هزینه نکردم پشیمونم.. مگه ادم چند بار عروسی میکنه؟
من خیلی زیادی مراعات همسرم رو کردم! چون نگران بودم موقع اجاره خونه پول کم بیاریم.
الان که دوستام رو که از لحاظ مالی از ما پایین تر بودند ولی مراسم های خیلی خوبی برای خودشون گرفتند رو میبینم حسرت میخورم که چرا من انقدر همه چی رو دست کم گرفتم.
اونقدر این موضوع من رو اذیت میکنه که همه روز رو عصبی ام.. رابطه ام با همسرم سرد شده که چرا موقع عروسی سر هزینه ها اجازه نداد موارد دلخواهم رو تهیه کنم با اینکه میدونست من ادمی هست که اهل ولخرجی نیستم..
الان با این پشیمونی ام چه کنم .. (
یکی از دوستانم پیشنهاد داد برای جبران ناراحتی ام برم یه ارایشگاه خیلی خوب و یه باغ عکاسی ویژه عروس و داماد که بتونم ناراحتی ام رو رفع کنم ولی به نظرم مسخره میاد .. ضمن اینکه اگر خانواده همسرم بفهمن تا عمر دارن دست از سرم برنمیدارن و مدام من رو مسخره میکنند..